میل رادکان ابو جعفر محمد بن وندر کوههای البرز

میل رادکان یادگاری از دل اعصار و قرون

 

گذشتگان ما در روزهای پر از بیم وامید وسختی های جان فرسا با کمترین بارقه امید زندگی خود را پیش برده اند و ما را به عنوان وارث میراثهای کهن خود باقی گذاشته اند . و چه دشوار است پاسداری از این همه یادها و یادگارها ,در روزگاری که لودرها و بولدوزرها ,خانه های قدیمی را می لرزانند و فرو می ریزند و بر ویرانه های آن ساختمانهای فاقد هرگونه ارتباط با هویت تاریخی ما احداث می کنند.وشاید این گشت و گذار ما را بر آنچه داریم آگاه تر سازد و در حفظ میراثهای نیاکانمان کوشاتر و…

در دل کوههای سر به فلک کشیده البرز آنجا که مسافران خسته جاده ابریشم باستانی را رمقی به تن نمانده است برجی سر کشیده به دل آسمان امید را در دلها زنده می کند . قافله های ابریشم سرما زده و بی پناه وقتی به رادکان می رسیدند, ودر تلالو خورشید بامدادی و در استتار سکوت البرز برج سر برافراشته به آسمان را مشاهده می کردند نور امید در دلهاشان زنده می شدو شکی نمی ماند که راه را در دل دره های پر پیچ و خم کتل های ناهموار درست آمده اند و بعد از این صدها روستا در پی هم منتظر آنان است که به منطقه هزار جریب رسیده اند و این برج راهنمای مسافران غریب , برج باستانی کردمحله است.

 

اسپهبد ابو جعفر محمد بن وندر در سال 407 ه. ق در دل کوههای البرز برجی را بنا نهاد که از لحاظ شکل و ساختمان و معماری شباهت بسیاری به بنای عظیم گنبد قابوس دارد . دهها نفر در کوره راههای البرز چهار سال بی وقفه تلاش نموده اند آن هم در زمانی که انبوه جنگل های خزری و طبیعت بکر شمال یعقوب لیث را به زانو در آورده و امیری سرکش چون تیمر لنگ را به کرنش وادار نموده بود.