این فایل حاوی مطالعه استهلاک و کاهش ارزش داراییها می باشد که به صورت فرمت PowerPoint در 29 اسلاید قابل ویرایش در اختیار شما عزیزان قرار گرفته است، در صورت تمایل می توانید این محصول را از فروشگاه خریداری و دانلود نمایید

بخشی از محتوای فایل:

استهلاک در فرهنگ لغت عربی – فارسی المعانی یعنی مصرف – سوختن – زوال می باشد در واقع استهلاک به مصرف رسانیدن چیزهای خوب و نیک از سوی دارندگان آن ها می باشد.

تعریف استهلاک

مراد از اِسِتهلاک، به اختصاصی ترین معنای آن، ارزش کاهش یافته و عمر کوتاه شده کالاهای سرمایه ای است که از فرسایش ناشی می شود. در معنای گسترده تر، ممکن است اشاره باشد به ارزش کاهش یافته و عمر کوتاه شده هر کالای سرمایه ای یا دارایی که در طول دوره? قابل توجهی از زمان منشاء خدماتی قرار گرفته است. می توان میان استهلاک ناشی از علل طبیعی و استهلاک ناشی از علل کارکردی فرق گذارد.

استهلاک به مفهوم واقعی کاهش ارزش یک دارایی ثابت بر اثر عواملی نظیر گذر زمان، فرسایش ناشی از کار، تغییر تکنولوژی و ... گفته می شود. در حسابداری دارایی ثابت، استهلاک از طریق سرشکن کردن و تخصیص ارزش ثبت شده دارایی به طریقی معقول (و پذیرفته شده) و منظم به دوره های استفاده از آن اندازه گیری و ثبت می شود.

مراکز حرفه ای و صاحبنظران این دانش نظری، مبانی مختلفی را برای تعریف هزینه استهلاک در نظر گرفته ، که برخی از دیدگاهها در این متون مورد بررسی قرار می گیرد:

انجمن حسابداران آمریکا(AAA): کاهش ظرفیت خدمات بالقوه داراییهای ثابت مشهود که در اثر فرسودگی و کاهش ارزش ناشی از منسوخ شدن آن ایجاد می گردد را استهلاک گویند.

- هندریکسون، استهلاک را فرآیند تخصیص بهای تمام شده اولیه دارایی به دوره های استفاده از آن می داند.

-بلکویی در کتاب تئوری حسابداری خود، استهلاک را به صورت زیر تعریف نموده است:

« استهلاک یک سیستم حسابداری است که هدف آن تسهیم بهای تمام شده داراییهای سرمایه ای پس از کسر ارزش باقیمانده بر مبنای عمر مفید برآوردی دارایی مربوط، بر مبنای یک سیستم منظم و معقول می باشد» استهلاک از دیدگاه بلکویی یک سیستم تخصیص بهای تمام شده است، نه فرایند ارزش گذاری.

استهلاک از دیدگاه قانون تجارت

پایین آمدن ارزش دارایی ثابت را که در نتیجه استعمال، تغییرات فنی و یا علل دیگر حادث شود موجب استهلاک دانسته است.

استهلاک از دیدگاه قانون مالیاتهای مستقیم

بر اساس قانون مالیاتهای مستقیم دارایی ثابت بر اثر استفاده یا گذشت زمان قابل استهلاک است. در این قانون ماخذ استهلاک قیمت تمام شده دارایی می باشد و استهلاک از تاریخی محاسبه می شود که دارایی قابل استهلاک آماده برای بهره برداری در اختیار موسسه قرار می گیرد. در صورتیکه دارایی قابل استهلاک در خلال ماه در اختیار موسسه قرار گیرد ماه مزبور در محاسبه منظور نخواهد شد. در مورد کارخانه ها دوره بهره برداری آزمایشی جزو بهره برداری محسوب نمی گردد.

بر اساس ماده 150 قانون مالیاتهای مستقیم محاسبه استهلاک به دو روش نزولی و مستقیم پذیرفته شده است.

در تبصره 1 این ماده هزینه مربوط به تغییر یا تعمیرات اساسی دارایی ، جزو قیمت تمام شده دارایی محسوب می شود.

تبصره 2 همین ماده بیان می کند که موسسات می توانند هزینه های نرم افزاری خود را از 3 سال تا حد اکثر 5 ساله مستهلک کنند.

نکته: هر کجا که میان قانون مالیاتهای مستقیم و استانداردهای حسابداری تناقض وجود داشته باشد، معیار و ملاک جهت انجام عملیات حسابداری قانون مالیاتهای مستقیم می باشد.